Gnà ‘n fil de vent

L’è gref èl ciel,
gnàn fil de vent
a fa cor­er na us;
gna chèla del tèmp.
La par strimì­da
aca l’erba del prà
del frèt che la gh’à,
e gnà n’onda lézéra
la fàn dis­ègn
sö la rìa del lac.
…
So mìa per­ché
ma l’è bèl aca isé,
e volarés nà
a scaldà l’erba
e sopià söl lac,
fin a faga fà n’onda
lézéra
ape­na ape­na,
sul per scrièr
i süssür dèn niènt
cuar­ciàcc dèn cör
chèl bat a pià
de scundù:
so la rìa
èl ria a fas scultà