Poesia

Ogni paese ha la sua aria, il suo modo di essere. Dedi­co ques­ta poe­sia alla mia Desen­zano (riten­go ne abbia bisog­no) e ideal­mente la riv­ol­go a tut­to i pae­si del Gar­da, alcu­ni dei quali la res­pi­ra­no ancora.La sbiös d’i vicoi, la gira söta i portéch,la vé ‘n sà del lac.la vé ‘n zó del Castel,la se mesia al fià de la zènt che pasa,de la zènt de Desensà.…Aria scun­di­da ‘n de le casearia strossi­a­da che la völ nà.…‘N del stralüzèr de vidrine la rebàt fressusa,la sbiös föra de lam­padi­neem­p­isade sen­sa ‘l ciar.…Aria de paés, mesi­a­da ‘n del sò nà,la ser­cà de postàs‘n del bel del nà,de fas nasà de la zènt‘n de ‘n moment de pressieèn­gurde de temp e de momencc,de ciapà ‘n fià,chel pö bele mesiàl co l’aria del paés.